तव्हांखे छा घुरिजे! (नंढी कहाणी)

लेखिका : देवी नागरानी
अनुवाद : पदमा गोविंद मोटवानी

पदमा मोटवानी
देवी नागरानी
घर जी चाउंठि खां बा॒हिरि जीअं ई रस्ते ते पेरु रखियो, साम्हूं खां ईंदड़ हिक जा॒तलि सुञातलि वड॒घराणी मिली, जेका गा॒ल्हियुनि जो सहारो वठंदे मूं साण गडो॒गडि॒ रस्ते ते हलंदी रही। मूं साणु हलंदरि मुंहिंजो मेहमानु प्रोफेसर दीक्षित सर मर्यादा जी चादर ओढ़े असां बि॒न्ही जे पुठियां पुठियां ध्यान सां हलंदो रहियो।
हूअ औरत हर घड़ी पुठियां मुड़ी करे डि॒संदी रही ऐं पोइ हिक हंधु ओचितो रुकिजी करे पुठियां मुड़ी ऐं हुन अण सुञातलि प्रोफेसर साम्हूं निहारींदे चयो “तव्हांखे छा घुरिजे! तव्हां असांजो पीछो छो करे रहिया आहियो?”
मां ताजुब सां अचिरजु जे महाजाल में फासी पियसि। हिकदमु मूं हुन औरत खे मुख़ातिब थींदे चयो “ही मूं साणु आहिनि।”

padmamotwani1411@gmail.com

error: Content is protected !!