पाणी त पाणी (नंढी कहाणी)

लेखिका : देवी नागरानी
अनुवाद : पदमा गोविंद मोटवानी

पदमा मोटवानी
देवी नागरानी
ज़िन्दगीअ में कड॒हिं घर बेठे, कड॒हिं रस्ते हलंदे, कड॒हिं महफ़िलुनि में आजीबो-ग़रीब मुद्दा साम्हूं अची ई वेंदा आहिनि, जेके यादिगिरीअ जे रूप में दिलि जी कुंड खे भरींदा रहंदा आहिनि। चारि अदीब जड॒हिं कहिं अदबी महफ़िल में गडि॒जंदा आहिनि त हितां हुतां जूं गा॒ल्हियूं शुरु थी वेंदियूं आहिनि।

“अदा, हुते त बिसलेरी पाणीअ जो बंदोबस्तु हुओ।”

“हा, लगा॒तारि पाणीअ जा नंढा नंढा गिलास फेराए रहिया हुआ।”

“उन ते खर्चु घणो वधी वेंदो हूंदो।”

“सरकारी पैसा हूंदा….!”

मूंखे पासे में बीठलि डि॒सी हिक अदीब पुछियो-” दीदी तव्हांजे घर में बि घणेई मुशायरा थींदा आहिनि, तव्हां कहिड़ो पाणी वापरींदा आहियो?”

“अदा पाणी त पाणी आहे…मां त नल जो सादो पाणी वापरींदी आहियां।

हा, पीअण वास्ते टहिकियलु पाणी डीं॒दी आहियां।”

padmamotwani1411@gmail.com

error: Content is protected !!