लेखिका : देवी नागरानी
अनुवाद : पदमा गोविंद मोटवानी
मूंखे डॉक्टर सां गडि॒जिणो हुओ, इन जे करे अटिकल 12.45 बजे उते पहुतसि। रेस्टोरेंट जो हिकु हिस्सो सभिनी मेम्बरनि सां भरियल हुओ।
कुझु खे थाली मिली चुकी हुई ऐं कंहिं कंहिं इंतिज़ारु पिए कयो। शुकुरु हुओ जो मूंखे बि इंतिज़ारु करण वारनि साणु हिक खाली जग॒ह मिली वेई। विहण जे कुझु वक्त में उन मेज़ ते छह थालियूं लगा॒यूं वेयूं। सभेई
ताम स्टील जी हिक वडी॒ थालीअ में सींगारे करे रखियल हुआ। दालि भाटी, चूरिमो, गटनि जी भाजी॒, तरियल मिर्च ऐं तिखी मिठी चाटि। डि॒सी करे मुंह में पाणी अचण लगो॒। दालि भाटीअ सां शुरुआत करे,
तिखी मिठी चाटि चखींदे चूरिमे सां मुंहुं मिठो कयो।
रोटी खांइण खां पोइ बा॒हिरि निकरी सभेई सेंटरि वञण लाइ पहिंजी पहिंजी ‘बसि’ में सुवारि थिया। मुंहिंजी बसि में पहिरीं खां ई साहिड़ियुनि जी टोली अंदर वेठी हुई। रमा, अनीता, मलकीत, कुलवंत ऐं चारि भाउर। वारे वारे सां कुझु कुलवंत खे वाधायूं डे॒ई रहिया हुआ। ख़बर कोन हुअण जे करे पुछण ते जा॒णु थी त अजु॒ कुलवंत जो जनमडीं॒हुं आहे।
“न हिननि जनमडीं॒हुं त सेंटर में ई मल्हायो हुओ। हिन जो पुटु ऐं नूंहं संबोसा ऐं जिलेबियूं खणी आया हुआ। तव्हां कोन हुआ” चवंदे मलकीत ख़बर खां वाक़िफ़ु कयो।
“इहो बु॒धी करे डा॒ढी खुशी थी” मूं कुलवंत जे साम्हूं डि॒संदे हुन खे जनमडीं॒हं जूं वाधायूं डि॒नियूं।
“जनमडीं॒हं जूं दिली शुभकामनाऊं कुलवंत जी।”
“घणी घणी महिरबानी” चवंदे हुन प्यार सां मुंहिंजे कुल्हे खे सहिलायो।
ऐं गडो॒गडि॒ हिदायत बि कयाईं त “सेंटरि वञी रधिणे मां पंहिंजे हिस्से जो संबोसो ऐं ॿ जिलेबियूं ज़रूर खणी छडि॒यां।”००
डीं॒हुं गुज़रियो पर मां चाहींदे बि रधिणे मां संबोसो ऐं ॿ जिलेबियूं कोन खणी सघियसि। बि॒ए डीं॒हुं मुंहिंजो सेंटर ते वञणु कोन थियो। अगि॒ले डींहं ते जड॒हिं मां उसे पहुतसि त साहिड़ियुनि मां रमा पुछियो ‘”देवी जी तव्हां काल्ह छो कोन आया?”
बसि काल्ह सजो॒ डीं॒हुं संबोसो ऐं जिलेबियूं न मिलण जो शोक़ु मल्हाईंदी रहियसि।
सभेई ज़ोर ज़ोर सां खिलण लगि॒यूं ऐं आसे पासे वारा मेम्बर मुड़ी मुड़ी करे डि॒सण लगा॒। हूं जा॒णण जी कोशिश करण लगा॒ त माजिरो छा आहे?
जा॒णण जी कोशिश कंदे जड॒हिं हुननि खे असिलियत ख़बर पेई त उन्हंनि जे खिलण जो आवाज़ु बि सजे॒ कमरे में गूंजण लगो॒।
अहिड़ी खुशीअ जो ज़ायको जिलेबीअ जी मिठाणु में किथे?
padmamotwani1411@gmail.com