लेखिका: देवी नागरानी
अनुवाद: पदमा गोविंद मोटवानी
‘नमस्ते अंकुर जी, तव्हां कीअं आहियो?’ मूं अदबी तौर ते पुछी वरितोमांसि।
“तव्हां खे हिक विनती हुई मैडम, अगि॒ले आरितिवार ते असांजो सालियानो मुशायिरो आहे ऐं उन में तव्हांजो नालो दर्जु कयो वियो आहे । पूरे चईं बजे पहुंची वञिजो।”
“महिरबानी अंकुर जी, मां वक़्त ते अची वेंदसि।”
“मैडम तव्हां खे हिक बी॒ बि विनती हुई, पुठियें सालि तव्हां जेका कैमेरा खणी आया हुआ, उहा बि ज़रूर खणी अचिजो, ग्रूप फ़ोटो कढण जे लाइ।”
“महिरबानी अंकुर जी, उन खे बि नींड डे॒ई घुराइण जे लाइ।”
फ़ोनु रखंदे ई पंहिंजो पाण खिल निकिरी वेई ऐं टहिक डि॒यण लग॒सि। गा॒ल्हि हुई “छा नींड मूंखे आहे या मुंहिंजी कैमेरा खे?
padmamotwani1411@gmail.com